پلی‌الکترولیت‌ها که با نام الکترولیت‌های پلیمری نیز شناخته می‌شوند، پلیمرهای محلول در آبی هستند که شامل گروه‌های یونی با بار مثبت و منفی هستند؛ یعنی کاتیون‌ها (بار مثبت) و آنیون‌ها (بار منفی). در واقع این مواد پلیمرهایی هستند که هر واحد تکرار شونده آنها دارای یک گروه الکترولیت است. این گروه‌های الکترولیت، در محلول‌های آبی تجزیه و تفکیک شده و در نهایت یون‌های مثبت و منفی را به وجود می‌آورند. این که پلی الکترولیت چیست، چه انواعی دارد و در چه مواردی به کار برده می‌شود، موضوعی است که به طور کامل در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است.
خواص پلی الکترولیت مشابه خواص الکترولیت‌ها (به طور کلی همان نمک‌ها) و پلیمرها (ترکیباتی با وزن مولکولی بالا) است؛ به همین دلیل است که گاهی اوقات پلی نمک نیز نامیده می‌شود. پلی الکترولیت‌ها مانند نمک‌ها، در حالت محلول، رسانای الکتریکی بوده و مانند پلیمرها، محلول‌های آنها اغلب حالت چسبنده‌ای دارند.
